Entries About Links
Welcome :)
I Love My Blog , I Love My Life
If You Wanna Live Longer,
Don't Make Sibbayy Here Please
This Is What I Feel ~
Credit

Skin by : Zuhairah Zainuddin

Edited by : Diana DeWyze

Entry Emo.
Monday, 24 September 2012 | 20:05 | 0 army(s)
i'm speechless.
don't know what else can I say.

Hanya mampu mengimbas kenangan yang aku ada masa kat SMKDIANS dulu jea, mana aku pergi kat sekolah baru ni kan , kenangan silam yang indah (indahlah sangat)selalu sangat menghantui aku. 
Sekaligus menyebabkan semangat aku untuk belajar semakin runtun. 

Ce'eh ayat kemain lagi kan. Jangan curi aa !

Dekat kelas selalu terbayang Thoyyib silang2 tangan ngan aku masa menulis,
Masa Math selalu terbayang Ezan tanya aku soalan cane nak buat,
Masa cikgu ta de dalam kelas selalu terbayang Auni marah aku sebab aku nak pegi tandas,
Masa Sejarah selalu terbayang muka tersiksa Imran,
Masa Sivik selalu terbayang Farouq n Abe Shazringg gaduh2 ngan aku , 
Masa kat Science lab selalu terbayang aku kacauThoyyib, gaduh ngan Adi, Ezan n Im.
Masa keluar kat balkoni selalu terbayang aku n Inas main tolak-tolak,
Masa duduk kat kantin selalu terbayang aku , Amy n Qila guro2 ngan Eton.
Masa nampak dorang pakai uniform koko selalu terbayang aku suka jalan2 ngan Hafiz pakai uniform Bomba,
Masa beli makanan kat kiosk selalu terbayang kitorang gelak2 n control cun depan budak2 laki, 
Selalu terbayang kitorang gaduh2 ngan budak laki form 1 sebab tempat ta cukup,
Masa lalu kolam ikan selalu terbayang main tangkap2 ikan ngan Inas.

Ada sekali ni tali kasut aku tercabut n aku hampir menangis , hampir je eh.
entah kenapa, hati ni senang sangat terusik bila ada sesuatu yg mengingat kan aku kepada mereka,

wehh korang aku nak cakap sesuatu lah. 
khas kepada
Thoyyib
Auni
Inas
Aqila
Ezan
Imran
Faris
Farouq
Abe Shazringg

Aku nak minta maaf kalau ada salah silap aku kepada korang,
K, Aku tak segan sikit pun untuk mengatakan semua ni,nanti korang pulak yang segan nak dengar semua ni., jangan segan, k jangan segan,
aku sayang sangat2 kat  korang , walaupun kkorang tak nampak semua tu, aku tanak lah tunjukkan an. ha ha ha, tak lawak pun senanye
sekarang baru aku sedar, yang aku memerlukan korang lebih dari yang aku sangkakan,
gila punye rindu kat korang, tak kisah ah kalau korang tak rasa perasaan yang sama kat aku, 
okay , tak terucap semua perasaan akui kat korang sekarang. 
aku nak mengucapkan terimakasih sebanyak-banyak nya kepada korang.
aku terima kasih sangat sebab korang sanggup kawan ngan aku walaupun korang tau aku ni manusia yang annoying,
terima kasih sebab membuatkan aku gembira pada masa aku sedih, korang sentiasa ada untuk dengar cerita aku , 
terima kasih sebab gelak ngan aku, gelakkan lawak aku, walaupun kadang-kadang lawak aku tak kelakar, atau menyakitkan hati,
terima kasih sebab suka habiskan duit aku, sekaligus menyebabkan murah rezeki aku,
terima kasih sebab sanggup berkongsi apa-apa ngan aku,
terima kasih sebab suika menyakitkan hati &ejek  aku dan membuatkan aku menjadi manusia yang lebih matang lagi , 
terima kasih sebab suka gaduh ngan aku,
terima kasih sebab menceriakan hari aku, setiap hari

terima kasih atas segala-galanya,
aku hargai semua tu. tak pernah aku menyesali setiap saat, setiap detik aku bersama korang.
kalau aku boleh putarkan masa, aku nak berhentikan masa gembira aku bersama korang,

"You all are the favourite part of my life"



Older Post | Newer Post